Reality check

Reality check

Op het einde van WES 2 moeten we een reality check maken. Eigenlijk kijk ik daar wel naar uit. Ik wil laten weten hoe ik geëvolueerd ben als cultuurparticipant. Ik heb uiteraard nog zeer veel bij te leren, maar ik ben zelf wel heel tevreden over de weg die ik tot hiertoe afgelegd heb.

In het begin van mijn lerarenopleiding was ik een absolute leek wat cultuur betreft. Nu mag ik me al een amateur noemen, denk ik. Ik moest eerst best wat moeite doen om cultuur in mijn agenda in te plannen. Onbekend is onbemind, toch? Mijn omgeving was ook nog niet helemaal mee: “Wat ga je nu weer doen?”, vroegen mij ouders telkens. “Dat moet voor school”, werd mijn favoriete excuus. Zelfs als het niet echt voor school was. Ik heb een paar culturele activiteiten gedaan, waarvan ik niets op mijn blog heb geschreven. Gewoon, puur uit interesse, niet omdat het “moet voor school”. Dat maakt me nu zo blij. Ik kan er echt van genieten. Ik zie het als pure ontspanning, zeer welgekomen in deze drukke tijden. Ik heb ook niets alleen moeten doen, het werd echt quality-time met de vriendinnen. Of wel, één keertje ben ik alleen naar theater gegaan. Ik ga graag naar theater. Liefst in van die kleine zaaltjes. Lekker gezellig. Sociaal ook: ik heb al een aantal acteurs beter leren kennen.

Mijn interesse is breder geworden. Op vrijdag bijvoorbeeld totale chaos tijdens Don Vitalski’s Christmas Special om dan op zaterdag het tegenovergestelde tijdens het ballet van de “Notenkraker” te beleven. Ik kijk met een heel fijne herinnering terug op dat weekend. Herinneringen maken met vriendinnen is het beste dat er bestaat!

Ik heb de graphic novel ontdekt. De illustraties zijn een echte meerwaarde voor het verhaal. Ik hou wel van mooie tekeningen. Voor mij de ideale overgang van strip naar boek. Ik kan me inbeelden dat dit voor jongeren ook zo kan zijn.

Ik heb onze stadsdichteres van Turnhout ontmoet. Zij heeft me over de streep getrokken om lid te worden van haar facebookgroep, waar ze met een collega-dichtster mensen aan het schrijven wil krijgen. Ik heb nog last van schrijfangst, maar ik hoop dat op deze manier op te lossen. Ik denk zelfs dat ik met deze nieuwe vriendin ook zeer fijne herinneringen zal maken. Ik kijk er alleszins naar uit.

Turnhout heeft veel te bieden op het vlak van cultuur. Ons cultureel centrum De Warande zit daar natuurlijk voor iets tussen. Ik kwam er veel te weinig. Dat wil ik absoluut veranderen in de toekomst. Ik hoop dat ik mijn sociaal tarief kan behouden, zodat cultuur voor mij betaalbaar blijft. Het ballet van de “Notenkraker” kostte bijvoorbeeld 55 euro. Voor de mensen met een sociaal tarief maar 11. Dat bedrag is perfect voor mij om nieuwe dingen te ontdekken. Ik zou nooit 55 euro betaald hebben. Dat is veel te veel. Het verschil tussen die bedragen is te groot. Ik pleit voor een tussentarief.

Ik wil meer boeken lezen. Mijn woordenschat uitbreiden. Gedichten schrijven lijkt me ook leuk. Ik hoop hierin nog veel te groeien. Voor een opera of musical wil ik heel graag uit mijn zetel komen in de toekomst.