Reacties op blogberichten medestudenten

Reactie op de blog van Marijke:

Godsdienst uit het onderwijs schoppen? Ik dacht het niet! – Genieten van cultuur & onderwijs (ontdektdewereld.com)

Mijn eerste idee: Ja, we moeten de levensbeschouwelijke vakken afschaffen en dit naar de privésfeer brengen. Maar ik begrijp je argumenten, Marijke. Wie gaat de jongeren dan leren wat hun identiteit is? Misschien is er een gulden middenweg? Zet alle leerlingen een lesuurtje per week bij elkaar en laat de verschillende leerkrachten van de verschillende levensbeschouwingen elkaar afwisselen. Op die manier krijgen alle leerlingen les over alle levensbeschouwelijke vakken. Maar is dit organisatorisch wel mogelijk? Nog mooier zou zijn als de leerkrachten aan co-teaching doen, met z’n allen tegelijk in één leslokaal. Je kan dan als leerling als het ware gaan ‘religie-shoppen’. Als we in alle levensbeschouwelijke vakken meer dan enkel het geloof meekrijgen, waarom kunnen we die dan niet bundelen in één vak?

Stel dat we de levensbeschouwelijke vakken afschaffen. Waar moeten die leerkrachten dan naartoe? Zouden zij zich niet engageren om buiten de school hun volgelingen meer bij te brengen over hun geloof? In de moskee in Turnhout wordt nu al les gegeven aan kinderen. Ik denk dat het belangrijk is om de gebedshuizen zelf te betrekken in de strijd tegen radicalisering. En dan bedoel ik alle gebedshuizen, die van de islamieten, joden, christenen, boeddhisten … Vrijzinnigen hebben geen gebedshuizen, maar komen samen in het Huis van de Mens. Ook deze groep mag men zeker niet vergeten.

Ik ben het met je eens dat de katholieke godsdienst deel uitmaakt van onze geschiedenis en cultuur, ook al ben ik zelf niet gelovig. Eerlijk gezegd, mis ik soms wel dingen. Onze feestdagen komen ook vaak uit het katholieke geloof. Ik hou van Kerstmis, maar vraag me niet waarom dat gevierd wordt. Al kan ik me wel bedenken dat het iets met de geboorte van Jezus te maken heeft. Pasen is voor mij dan weer wel een volledig raadsel. Zou elke gelovige persoon weten waar dat vandaan komt? Zou iedereen weten waarom we eigenlijk paaseieren rapen? Heeft dat nog met het katholieke geloof te maken? Ik weet het niet, maar toch blijft het een leuke traditie binnen onze (vrijzinnige) familie. Wordt het ook niet hoog tijd dat we andere geloven opnemen in onze geschiedenis? Waarom van het Suikerfeest geen officiële feestdag maken? Ik zou ook wel graag willen weten waarom de ramadan gevierd wordt en wat de betekenis van het Suikerfeest is. Over andere geloven kan ik ook nog heel veel ontdekken. Dit moet inderdaad een en-en verhaal worden.

Ik kan me net als jou herinneren dat ik met mijn leerkracht van het levensbeschouwelijke vak, in mijn geval zedenleer, een hele goede band had. Dat kwam volgens mij voort uit het werken in kleinere groepen, waarin je jezelf en elkaar beter leert kennen.

Ik denk dat in alle levensbeschouwelijke vakken ethiek, burgerschap en filosofie aan bod komen. Maar als ik echt moet kiezen tussen een uurtje godsdienst (zedenleer voor mij dus) of een uurtje ethiek, burgerschap en filosofie, dan kies ik zonder twijfel het laatste. In de veronderstelling dat daar ook de verschillende geloven worden behandeld. Om echt verdieping in hun geloof te krijgen, zoeken mensen hun toevlucht in de gebedshuizen, volgens mij. (Ik gebruik hier de term gebedshuis algemeen, ook voor de niet-gelovigen). Het lijkt me dan zeer verstandig om de gebedshuizen nu al te controleren op radicalisering.

Groetjes

Evilyn

Reactie op blog Roel

Bezoek 'Ons Huis' te Mol (cultuurqueeste.blogspot.com)

Hoi Roel

Na het lezen van je artikel wil ik contact opnemen met 'Ons Huis' in Mol om te informeren hoe ze werken. Ik kan me er wel een beeld van vormen, omdat ik vroeger als sociaal assistent in aanraking kwam met kansarmoede. Op mijn middelbare school heb ik zelfs een eindwerk geschreven over dit onderwerp. Ik vond het schrijnend hoeveel mensen er in armoede leefden. Ik dacht heel ideologisch dat dit alleen maar kon verbeteren. Nu, twintig jaar later, is het tegenovergestelde waar. Er leven nog meer mensen in armoede dan toen. Ik moet eerlijkheidshalve toegeven dat mijn interesse ook persoonlijk van aard is. Als alleenstaande mama, die al een tijdje van een uitkering leeft, moet ik heel voorzichtig zijn om zelf niet in de armoede te belanden. Ik ben dan ook op zoek gegaan naar lokale initiatieven in mijn thuisstad, Turnhout. Bij ons heb je vzw 'T Antwoord, een vereniging waar armen het woord nemen. Petra Beyens, je waarschijnlijk niet onbekend van 'Ons Huis', werkte vroeger bij deze vzw. Zij was mijn klasgenote en vriendin tijdens onze studies sociaal werk. Ik kende 'T Antwoord dus al wel, maar moest er zelf nooit gebruik van maken. Twee zomers geleden werd ik er vrijwilliger. Nu ga ik bijna wekelijks eten in hun sociaal restaurant, een van de vele dingen die ze aanbieden. Zo kan je er onder andere ook een douche nemen en je was doen tegen een democratische prijs, er staan computers ter beschikking voor mensen die er geen hebben en ze organiseren ook allerhande activiteiten, die vooral vanuit de vrijwilligers en doelgroep komen. De karaokeavond is er zo eentje van.

Ik denk dat het voor leerlingen heel leerzaam en confronterend is als ze de gevolgen van armoede te zien krijgen. Het is ook belangrijk dat ze kijken naar wat onze maatschappij doet om deze mensen te helpen en het is nog belangrijker dat de leerlingen kritisch nadenken over alle initiatieven. Werken ze wel echt? Ik kan je dan ook alleen maar prijzen dat je hen meegenomen hebt naar 'Ons Huis'.

Groetjes

Evilyn

Reactie op blog Laura

De Notenkraker: kerstballet voor alle leeftijden (laurablogt.wixsite.com)

Hoi Laura

Wat fijn om je ervaring hier te lezen! Ik deel je mening dat het een echte aanrader is. Ik vond het ook bijzonder om mee te maken. Het was voor mij de allereerste keer dat ik een balletvoorstelling met live muziek zag. Ik ben 23 december in De Warande in Turnhout gaan kijken. Mijn vriendin trakteerde me, dat kon ik niet laten schieten.

In het begin had ik niet in de gaten dat er een orkest in die bak vooraan zat. Ik dacht wel: die muziek klinkt nu zo ver weg. Ik had een bioscoopeffect verwacht, waarbij je de muziek van alle kanten hoort. Dan zag ik af en toe een dirigeerstokje piepen en begon het me te dagen.

Ik was aangenaam verrast door de kleuren van het decor. Dit werd geen saai ballet zoals ik me had voorgesteld, maar een fleurig vertoning. Ik werd er zowaar blij van.

De Notenkraker is (blijkbaar) een bekend sprookje. Alleen, wij kenden het verhaal niet. Dat hebben we wel bewezen toen het doek voor de eerste keer dicht ging. "Is het nu al gedaan? Of is het gewoon pauze?", wilden we weten. Een beetje gênant... Tijdens de pauze hebben we het verhaal dan maar opgezocht.

Mijn vriendin, Katrien, was van mening dat het tweede deel veel beter was dan het eerste. Voor de pauze vond ze het een redelijk kinderachtige vertoning. Ik was tijdens het eerste deel nog te veel verwonderd om kritiek te hebben. Het enige dat mij is opgevallen, is dat het tweede bedrijf meer applaus vroeg. Je kon je waardering laten blijken. Dat vond ik wel leuk.

Inderdaad jammer dat de tickets zo duur zijn. Ik zou als leerkracht mijn leerlingen deze ervaring ook willen geven. Katrien en ik kregen 80 procent korting op de prijs, omdat wij genieten van een verhoogde tegemoetkoming. Zouden ze voor scholen ook geen korting kunnen geven? Cultuur mogen ze van mij nog toegankelijker maken. Al begrijp ik wel dat zo'n grote productie veel geld kan kosten, dat ze natuurlijk graag gecompenseerd zien. Ik zie hier een taak weggelegd voor de overheid om de drempel te verlagen en scholen ook toegang te geven tot deze bijzondere ervaring.

Groetjes

Evilyn