"Parade"

Heftig! Een binnenkomer, zoals we in de volksmond zeggen. “Parade” met Stefaan Degand en de Hartenspelers van HETGEVOLG: een beklijvend stuk theater. Een paar dagen na de voorstelling denk ik er nog aan. Het was geen feelgood theater, integendeel. Maar wel mooi, zo mooi. Dit had ik niet verwacht.

Ik had veel moeite gedaan om tickets te scoren. Ik wilde zo graag Stefaan Degand aan het werk zien. Ik had me op de wachtlijst gezet voor de première van Parade op donderdag 5 oktober. De maandag ervoor ging ik eten in het sociaal restaurant ‘T Antwoord in de Otterstraat en er waren nog net 2 tickets over voor de voorstelling van zaterdag. Aan verminderd tarief, aangezien het een organisatie is die aan armoede werkt. Die heb ik meteen gekocht, in de veronderstelling dat de première toch uitverkocht zou zijn. De vriendelijke mevrouw van de ticketbalie van De Warande belde me donderdagochtend op of ik nog interesse had in de première. Een klein dilemma. De allereerste voorstelling is altijd een beetje speciaal, dacht ik. Toch hebben mijn vriendin en ik gekozen om de laatste voorstelling bij te wonen. Om praktische en financiële redenen. Wat ben ik blij dat ze cultuur ook toegankelijk maken voor mensen die het financieel wat moeilijker hebben.

Het was donker, eng ook. Er werd ons gevraagd om de gsm af te zetten: uit respect voor de spelers. In het begin begreep ik niet waar ze naartoe wilden met het stuk. Ik heb het dan ook maar gewoon over me heen laten komen en proberen te genieten. Het was bijzonder om te zien hoe de acteurs het beste van zichzelf gaven. Allemaal met hun persoonlijk verhaal. Het lijkt me niet evident om zo’n persoonlijk verhaal voor een publiek te brengen. Net of je alles weer herbeleeft. Het is zo confronterend voor de spelers. Al die verhalen tot één geheel brengen is ook een kunst. Dat heeft Peter Verhelst prachtig gedaan. Hij is een veel gelauwerd auteur van poëzie, romans, novelles, theaterteksten, scripts en boeken ‘voor jonge lezers’. Hij schreef samen met de Hartenspelers de tekst van dit indrukwekkende theaterstuk. Hartenspelers zijn mensen die in een grote kwetsbaarheid leven. Eigenlijk zoals wij allemaal.

Stefaan Degand is in 2017 zijn vrouw verloren. Ook dit verhaal werd verteld. Aangrijpend, is het minste wat je kan zeggen. Kippenvel en tranen in de ogen.

Ik zou hier graag met leerlingen naartoe gaan. Om hen te leren wat het leven omvat; om hen te leren dat theater een vorm van jezelf uiten is; om hen te leren luisteren naar elkaar, te leren luisteren naar de verhalen van anderen, zonder een oordeel te vellen. Waardering geven aan de verhalen in plaats van ze weg te duwen, omdat ze niet belangrijk zouden zijn.