Dagen van Zand van Aimée De Jongh

Op dit moment in mijn leven lees ik graag graphic novels. Het is zo druk met mijn lerarenopleiding dat ik graag ontspan met een boek dat ik dezelfde dag nog kan uitlezen. Als je een namiddagje tijd neemt, kan je al genieten van een volledig verhaal. Ik vind de tekeningen een echte meerwaarde, zij brengen sfeer in een boek en ik hou wel van kleur, liefst levendige kleuren. De kleuren van het boek Dagen van Zand van Aimée De Jongh zijn echter niet levendig. Toch heb ik dat boek gekozen. Volgens mij heeft de achterflap me overtuigd. De positieve commentaar over de auteur heeft me over de streep getrokken: ”Haar graphic novels werden veelvuldig internationaal uitgegeven en bekroond.” Ik waagde het erop.

Fictie of non-fictie?

Ik had er geen spijt van. Ik kreeg een stukje Amerikaanse geschiedenis mee: wist ik veel dat Dust Bowl, een gebied waar verwoestende stormen van stof en zand de bevolking teisterden, echt bestaan had. De vraag die ik me stelde was dan ook: is het fictie of niet? Dat maakte het verhaal interessanter. Ik kreeg doorheen het boek de indruk dat dit wel eens non-fictie zou kunnen zijn. Het gaat over een fotograaf die, in opdracht van de overheid, de dramatische leefomstandigheden van de boerenfamilies in de Dust Bowl op film moet vastleggen. Naast de mooie tekeningen wordt je ook getrakteerd op echte foto’s. Als ik de disclaimer eerst had gelezen, had ik geweten dat het boek historische fictie is, enkel de gecreëerde personages zijn fictief.

John

Het hoofdpersonage, John, de jonge fotograaf die het leven in Dust Bowl vastlegde in 1937, heeft mijn hart gestolen. Amerika ging door de grootste crisis die ze ooit gezien hadden en hij had een baan. Hij moest daarvoor naar Oklahoma, het platteland. Helemaal alleen. Met een opdracht die moeilijker bleek dan verwacht. Al snel moest hij van tactiek veranderen om die opdracht te vervullen. Om hun leven vast te kunnen leggen, besefte hij dat hij echt contact moest maken met de mensen daar. Hij leerde op die manier naar zichzelf te kijken en het grotere plaatje te zien. Hij nam dan ook een moedig en drastisch besluit, dat ik enkel kon toejuichen.

Relevant

Ik zou Dagen van Zand voorstellen aan mijn toekomstige leerlingen. Het thema is zelfs nu nog relevant. De boodschap die het boek brengt is er dan ook één van deze tijd: “Stofstormen en droogtes zijn in recente jaren toegenomen, versneld door de opwarming van de aarde.” Vandaag de dag moeten we ook kijken naar ons aandeel in deze opwarming. Ik weet niet zeker of we het kunnen vermijden, maar we kunnen op zijn minst proberen om het te vertragen.